
Η Αποκριά στη Ζάκυνθο με τις «Φέστες» της στάθηκε, στα παλιότερα χρόνια, περίοδος για να εκδηλωθεί και ν' αναπτυχθεί το λαϊκό θέατρο, που διατηρήθηκε ώς τις μέρες μας. Με φαγοπότια, τραγούδια, χορούς, μασκαρεμένοι θίασοι, «μπουλούκια», μουντζουρωμένοι και με «μωρέτες», άντρες με γυναικεία ρούχα και γυναίκες με αντρικά, μεταμφιεσμένοι σε γαμπρούς και νύφες, γυρίζουν στους δρόμους και παρασταίνουν κωμικές σκηνές, παίζουν λαϊκά θεατρικά έργα κι απαγγέλλουν με στόμφο και σε τραγουδιστό ύφος πειραχτικούς, σατιρικούς στίχους. Ειδικά το λαϊκό θέατρο στη Ζάκυνθο αποτελεί συμπλήρωμα στο Καρναβάλι.
Οι «Ομιλίες», υπαίθριες λαϊκές θεατρικές παραστάσεις, υπήρξαν και είναι ακόμα βιώματα στους «ποπολάρους», αποτελούν τις καλύτερες από τις αποκριάτικες διασκεδάσεις. Μόνον άντρες δίνουν λαϊκές θεατρικές παραστάσεις στα «καντούνια» και στις «ρούγες». Τα έργα που παίζουν, αρέσουν και συγκινούν τον λαό. Την πρώτη θέση έχει ο «Ρωτόκριτος», διασκευασμένος στο ζακυνθινό ιδίωμα.

Η αρχή έγινε με διασκευασμένα έργα από την κρητική λογοτεχνία, όπως «Ερωτόκριτος», «Ερωφίλη», «Θυσία Αβραάμ» κι άλλα. Αργότερα δημιουργήθηκαν οι ζακυνθινές ομιλίες, όπως «Θάνατος στον Κατήγορο», «Χρυσαυγή», «Κρίνος και Ανθία», «Μυρτίλος», «Μυρτιά» κ.λπ. Με τον καιρό, η λαϊκή ζακυνθινή δημιουργία απαλλάσσεται από τις επιδράσεις.
Στη Ζάκυνθο οι Αποκριές τελειώνουν το απόγευμα, στην Τυρινή, με το «Πόβερο Καρναβάλι», το λυπητερό, θλιμμένο, όπου γίνεται πανηγυρικά κηδεία στον Καρνάβαλο.

***Από enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου