Ο Παππούς μου είχε κοπάδι με γίδια ή ζωντανά όπως τα έλεγε.Ήταν βοσκός από μικρό παιδί,και ότι ιστορίες είχε να πεί ήταν από τα βουνά.Έλειπε κάθε μέρα,κάθε γιορτή από όλα τα τραπέζια μας.Στις μεγάλες γιορτές θυμάμαι,η γιαγιά μας έβαζε φαγητό σε ένα μπολάκι και μας έλεγε ο παππούς από βραδύς που θα έχει το κοπάδι και του πηγαίναμε φαγητό.Κάθε πρωϊ η γιαγιά μου του ετοίμαζε το σακούλι του,ένα υφαντό μεγάλο σακούλι που το κρέμαγε στους ώμους, του το είχε υφάνει η γιαγιά στον αργαλιό.Του έβαζε μέσα όλα τα απαραίτητα ή ότι είχε περισέψει από το βραδυνό τραπέζι, και οπωσδήποτε νερό.¨Εφευγε πάρα πολύ πρωϊ να μην το πιάσει το γιόμα όπως έλεγε, και πήγαινε στης σκαλής,έτσι λεγόνταν η περιοχή που είχε το κοπάδι,μέσα σε μια σπηλιά.Τα αγαπούσε πάρα πολύ τα ζωντανά του,πολλοί δε τουρίστες που πήγαιναν εκεί του έβγαζαν πάρα πολλές φωτογραφίες,αγκαλιά με κάποιο ζωντανό και ο παππούς πόζαρε πάντα με καμάρι.Θυμάμαι κάθε φθινόπωρο, ο ταχυδρόμος έφερνε συνέχεια φάκελα γεμάτα με φωτογραφίες και αν η γιαγιά έβλεπε καμία περίεργη φωτογραφία με κάποια τουρίστρια αγκαλιά,την έσκηζε και το βράδυ που ερχόταν σπίτι ο παππούς τσακώνονταν με χαρακτηριστικό βρίσιμο του παππού να της λέει:που να πάρει την τούτη σου!!!Την εποχή που γεννούσαν τα γίδια και δεν προλάβαινε ο παππούς μόνος του,πήγαινε σχεδόν όλη η οικογένεια για να βοηθήσει στο βύζαγμα και στο άρμεγμα.Εμείς το απόγευμα που δεν είχαμε σχολείο, πηγαίναμε στο μαντρί να το καθαρίσουμε και μετά από λίγο ερχόνταν και ο πατέρας με τσίμες για να φάνε τα ζωντανά που είχαν γεννήσει.Ήταν πάρα πολύ δύσκολο για ένα παιδί το καθάρισμα του μαντριού αλλά δεν είχαμε καμμία άλλη επιλογή και έπρεπε να το κάνουμε.Είχε δώσει και ονόματα στα ζωντανά όπως:Μπάρτσα,σούτα,μώρα,λιάρα.Τα ονόματα αυτά έβγαιναν ανάλογα με το χρώμα που είχε κάθε ζώο.Όταν λοιπόν ήταν περίοδος αρμέγματος έρχονταν και ο μπαμπάς να βοήθήσει τον παππού, γιατί μόνος του ήταν δύσκολο.Βάζανε το γάλα σε καρδάρια και το πήγαιναν στην γιαγιά για να το φτιάξει τυρί.
Μόλις το έπαιρνε η γιαγιά, έβαζε την τσαντίλα(τουλουπανι) για να σουρώσει το γάλα και μετά να το έβαζε σε ένα μεγάλο καζάνι που είχε, να το βράσει σε φωτιά με ξύλα που είχε μέσα στο στάβλο.Ένας τρόπος που δοκίμαζε η γιαγιά να δει αν το γάλα ήταν έτοιμο,έβαζε το δάχτυλο μέσα στο γάλα και αν επάνω στο δάχτυλο δεν έμενε ίχνος από γάλα, τότε το κατέβαζε από την φωτιά.Τότε έριχνε και την πυτία (
Την πυτία την βρίσκουμε στο στομάχι του ζώου.Λίγο πριν σφαξουνε το κατσίκι του έδιναν λίγο ξάλα.Το γάλα αυτό το βρίσκουν στον στομάχι του ζώου όταν το σφάξουν.Το αλατίζουν πολύ καλά,το πλένουν και το κραμάνε να ξεραθεί περίπου 3 μήνες) την οποία την διάλυε πρώτα στο γάλα.Το ανακάτευε και το σκέπαζε με την τσαντίλα,το σταύρωνε και περίμενε να πήξει.Μόλις είχε πήξει της ζητούσε ο παππούς να του βάλει λίγο πηχτό όπως το έλεγε ,το οποίο το έτρωγε με ψωμί μετά το φαγητό.Μόλις λοιπόν είχε πήξει το τυρί ,η γιαγιά έπλενε καλά τα χέρια της και ανακάτευε συνέχεια το μίγμα μέχρι να γίνει αραιό.Σιγά σιγά άρχιζε να μαζεύει το τυρί στην μία μεριά του καζανιού.¨Επαιρνε το τυρί το έστηβε στα χέρια της καλά, για να φύγει το τυρόγαλο και μετά το έβαζε μέσα στα τυροβόλια που τα στοίβαζε πάλι καλά από πάνω ,για να φύγει το τυρόγαλο και τα έβαζε πάνω σε μια σανίδα ψηλά για να σφήξουν.Την άλλη μέρα τα γύριζε από την άλλη μεριά και τα αλάτιζε.Όταν δεν έσταζαν άλλο τυρόγαλο τα έπλενε και τα έβαζε μέσα σε ένα βαρέλι ή πλιθάρι με λάδι.Κάθε Πάσχα η γιαγιά έφτιαχνε και μυζήθρα που συνήθως τις περισσότερες φορές την δώριζε σαν κάτι γλυκό και οι περισσότεροι στο χωριό περίμεναν ένα τέτοιο δώρο.Πολλοί βέβαια ήταν εκείνοι που παρ
άγγελναν για να την έχουν στο πασχαλινό τους τραπέζι.Πολλές φορές ερχόταν η γιαγιά στο σχολείο με μυζήθρες, για τους δασκάλους για να μας προσέχουν όπως έλεγε.Όταν έφτιαχνε το τυρί, το τυρόγαλο που περίσευε το ζέσταινε πάλι και με ένα εργαλείο που είχε σε σχήμα Τ το ανακάτευε σιγά σιγά μέχρι να ανέβει η μυζήθρα επάνω..Τότε έπαιρνε την κουτάλα, την μάζευε και την έβαζε μέσα στην τσαντίλα έπιανε τις τέσσερεις άκρες και την έδενε,την έφτιαχνε για να είναι στρογγυλή και την κρέμαγε ψηλά για να σουρώσει.Του πατέρα μου, του άρεσε να την τρώει ζεστή ζεστή πρίν η γιαγιά την βάλει στην τσαντίλα.Του έβαζε ένα πιάτο και την έτρωγε με ψωμί.Την μυζήθρα στο σπίτι μας την έτρωγαν με ζάχαρη και κανέλα ή την τηγάνιζαν και την έτρωγαν πάλι με ζάχαρη.Αξίζει να αναφέρω ότι κανένα από τα τρία εγγόνια της γιαγιάς που μέναμε στο ίδιο σπίτι δεν τρώμε το τυρί.Θυμάμαι τα στοιχήματα που βάζαμε με τον παππού και τον πατέρα ότι αν φάμε ένα πολύ μικρό κομματάκι τυρί θα μας έδιναν πέντε χιλιάρικα.Φανταστείτε τι προσπάθεια κάναμε.Μας έκοβαν ένα κομματάκι τυρί σε μέγεθος μεγαλύτερο από το κεφάλι της καρφίτσας και μια φέτα ψωμί αλλά και πάλι δεν τα καταφέρναμε.
.jpg)
