Κατά την περίοδο των Αποκρεών,όπου σφάζανε πολλά κατσίκια και αρνιά στο Κερί συνηθείζαμε να παίζουμε ένα παιχνίδι που το έλεγαν Βασιλιά.Επειδή δεν είχαμε την πολυτέλεια να έχουμε πολλά παιχνίδια ή να μπορούμε να βγούμε έξω μαζευόμασταν στο σπίτι μαζί με συγγενείς και παίζαμε το παιχνίδι αυτό.Στο κατσίκι και στο αρνί σε ένα σημείο, υπάρχει ένα κόκκαλο που το λέγανε Βασιλιά(κάπου στην κλείδωση του ζώου βρίσκεται αυτό).Με αυτό το κόκκαλο, παίζαμε αυτό το παιχνίδι.
Ο Βασιλιάς ήτανε ένα παιχνίδι που μας διασκέδαζε πολύ ειδικα τις μεγάλες και κρύες νύχτες του χειμώνα και δεν παίζαμε μόνο τα παιδιά αλλά συμμετείχαν και οι μεγάλοι και αυτό ήταν το ωραίο.Μπορούσαν να πάρουν μέρος όσοι ήθελαν.Στο κόκκαλο λοιπόν αυτό κάθε σημείο είχε και ένα όνομα.
Η μια του πλευρά ονομαζόνταν σαμάρι η άλλη ξυλιές η άλλη στρούμπος και η άλλη ξυλίκι.Μαζί με τον Βασιλιά χρειαζόνταν το ξυλίκι (ένα ξυλάκι μικρό) και μια πετσέτα που την στρίβαμε και την σφίγγαμε πολυ καλά, όπου αυτός ήταν ο στρούμπος.Ρίχναμε βασιλιά σαν ζάρι πάνω στο τραπέζι, και όποιο σημείο έδειχνε το κόκκαλο εμείς έπρεπε να κάνουμε τα ανάλογα.Αν έδειχνε ξυλίκι, παίρναμε το ξύλο,αν έδειχνε στρούμπο παίρναμε την πετσέτα,αν έδειχνε σαμάρι δεν κάναμε τίποτα,ήταν ασήμαντο.¨Οταν ο βασιλιάς έδειχνε το ξυλίκι, αυτός που είχε το στρούμπο(όποιος τον είχε υποτίθετε ότι ήταν ο ποιο δυνατός) ρώταγε και τους άλλους πόσες να δώσω; αδύνατες ή δυνατές;
Συνεχίζαμε να παίζουμε και ο στρούμπος,το ξυλίκι άλλαζαν χέρια.Το παιχνίδι σταματούσε όταν δεν μπορούσαμε άλλο από τα γέλια ή το ξύλο.Το ξύλο από τον στρούμπο δινόταν στα χέρια αλλά η πετσέτα που ήταν τόσο καλά στριμμένη, μας έκανε τα χέρια ολοκόκκινα.Το παιχνίδι αυτό το συνοδεύαμε με ωραίο μυρωδάτο κακάο που μας έφτιαχνε η γιαγιά ή με τσάι του βουνου μαζί με κανέλα,γαρύφαλλο,γλυκάνισο και δυόσμο.Ακόμα θυμάμαι το υπέροχο άρωμα που μοσχοβολούσε όλο το σπίτι και έκανε την ατμόσφαιρα ακόμα πιο ζεστή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου