Στιχάκια από τα ξένα

Όποια καρδιά από έρωτα
είναι τραυματισμένη να μην
ξοδεύει φάρμακα γιατί
δεν ξαναγένη
--------------
Θ'μπω βαθιά μέσα στη γη
να στρώσω ένα κρεββάτι
γιατί δεν τα αντέχω πια
του έρωτος τα πάθη
--------------
Με ρόδα και τριαντάφυλλα
και άνθη του παραδείσου
ο έρωτας τα μάζεψε και
έφτιαξε το κορμί σου
---------------------
Τέσσερα φύλα έχει η καρδιά
και τα' κανες κομμάτια
με τις ματιές που μου'διναν
τα δυό σου μαύρα μάτια
--------------------------
Το αχ,το βαχ,δεν ήξερα
εγώ να το φωνάζω και
τώρα δεν περνάει στιγμή
να μην αναστενάζω
------------------------
Μέρες περνώ φαρμακερές
νύχτες σκοτινιασμένες
χαράματα λυπητερά κι
αυγές συστιχισμένες
-----------------------
Πές μου σε τι σου έφταιξα
και κρύωσε η καρδιά σου
και δεν με θέλουν να με δουν
τα μάτια τα δικά σου
-----------------------
Όποιος δεν αγάπησε στα
παιδικά του χρόνια του
έμεινε ο πόνος στη καρδιά
και θα τον έχει αιώνια
-------------------------
Ο ουρανός κι αν κατεβεί
κι γη αν πάει απάνω
δεν σ'απαρνούμε εγώ
ποτέ εκτός κι αν αποθάνω
-------------------------
Αλισμονιούντε οι φιλίες
ξεχνιούνται κι αγάπες
συναπαντιούντα και μιλάν
σαν ξένοι μες στις στράτες
-----------------------------
Αν μ' αγαπάς κι είναι όνειρο
ποτέ να μην ξυπνήσω γιατί
με την αγάπη σου ποθό να ξεψυχήσω
--------------------------
Μην μου μηνάς πισματικά
φτανει ο χωρισμός σου που
να γενή η αγάπη μου καδένα
στο λαιμό σου
-----------------------------
Όσα άστρα έχει ο ουρανός
το πιο μικρό σου μοιάζει
που βγαίνει τα μεσάνυχτα
και τα άλλα σκοτινιάζει
-------------------------
Μέσα σε ένα γυάλινο κλουβί
εμάς τα δυό να κλείσουν
να παραπέσουν τα κλειδιά
να μας αλησμονήσουν
----------------------
Εξέχασα όσα κάτεχα
και πράγμα δεν θυμούμαι
στα βάσανα βραδιάζουμε
και στους καημούς κοιμούμε

Αυτά τα μάτια τα όμορφα
σίντα στριφογυρίζουν
θάνατο δείνουν ζωντανού
ζωή νεκρού χαρίζουν
---------------------
Ποτέ να μην ειπή κανείς
πως ο καημός παλιώνει
όποτε τον σιλογιστείς
σαν την φωτιά φουντώνει
---------------------------
Κίνησαν τα τριαντάφυλλα
για να ρθουνε κοντά σου
να πάρουν χρώμα και βαφή
από την ομορφιά σου
------------------------
Ίσως να μην με αγαπάς
μα δεν σε κατακρίνω
μα το γλυκό σου όνομα
μες στην καρδιά το κλείνω
------------------------
Φωτογραφία μου μηνάς να
σου την
επιστρέψω μα αν μου
την πάρεις θα χαθώ
στον πόνο δεν θα αντέξω
--------------------------
Η μόνη μου παρηγοριά
είναι η φωτογραφία όπου
μου έχει γίνει βάλσαμο
μέσα εις την καρδία
--------------------
Δεν φταίω εγώ αν πονώ
και κλαίω,φταίει ο
πλάστης που έφτιαξε
το πρόσωπό σου ωραίο
------------------------
Όσα είναι τα άστρα του ουρανού
τόση καημοί με δέρνουν και
την φτωχή μου την καρδιά
αρχίζουν να μαραίνουν


Είναι στιχάκια που έγραφε σε γράμματα ο πατέρας μου, όταν ήταν φαντάρος το 1965 στην Κύπρο.Στις φωτογραφίες φαίνεται ο πρωτότυπος τρόπος που δίπλωνε τα γράμματά του